باورتون میشه از آغاز نوجوانی تا همین دو سال پیش دختر فمینیستی بودم که در عین حال از دختر بودنم بدم میومد!

چون از وقتی نوجوونی شروع شد محدودیت هام بیشتر شد،دیگه نمیتونستم مثل قبل آزادیمو داشته باشم.

دختر بودن رو درک نمیکردم و احساسات دخترونه ام رو سرکوب می کردم.

لباس های پسرونه،موهای پسرونه،رفتارهایی که از مردای خفن و ژستایی که از سوپر استارها تقلید میشد.

نمیدونم چطور و چجوری اما کم کم حس کردم چقد دختر بودنم رو دوست دارم، چقدر لباس های دخترونه دوست داشتنی ان، چقدر دختر بودن با وجود سختیاش شیرینه و من به شیوه ی خودم دختر بودن رو درک کردم.

هنوز هم البته برای لباس های مردونه ذوق می کنم،از تصاحب لباس های داداشم خوشحال میشم، پیج men fashion daily رو فالو میکنم و برا هر عکس دلم ضعف میره و میگم اینهه ااون تیپی که دوست دارم لباس بپوشم، هنوز هم تو فروشگاه های ساعت چشمم دنبال ساعت مردونه است، هنوزم هیچ گونه وسایل آرایشی ای جز چند تا لاک ندارم.

اما فرقش اینه عاشق دختر بودنمم و برای وسایل دخترونه و صورتی هم ذوق میکنم.

برا همین تفاوت های چند ساله من بیشتر از دخترای دیگه برای روز دختر ذوق میکنم انگار :))

این روز رو به دخترای دلبر،خاکی و وسواسی،مردونه_طور و خانومی_طور،پر عشوه و بی عشوه،دخترای عاشق کفش پاشنه بلند و دخترای اسپورت پوش و هر چی فرشته رو زمینه تبریک میگم :))علی الخصوص اونایی که تازه دختر بودن رو درک کردن:)))))


پ ن:یه احساساتی بود که قرار بود تو این پست باشن،اما توصیف نشدنی بودن، یه احساساتی بین تموم دخترا و شاید فقط من💟